نقد و بررسی کارتون Monsters University

دانشگاه هيولاها ناجي کمپاني پيکسار شد و مانع از نابودي آن شد. بعد از ساخت دو فيلم بسيار ضعيف و کم فروغ Cars 2 (ماشين‌ هاي 2) محصول 2011 و Brave (شجاع) محصول 2012،پيکسار بالاخره توانست با ساخت دنباله فيلم موفق Monsters Inc (کمپاني هيولاها) محصول 2001 دوباره جاي پاي خود را محکم کند. گرچه بيشک دنبال کردن موفقيت‌هاي گذشته اساس و توجيه مالي دارد، اما به هر حال دانشگاه هيولاها يک کار دلنشين و خانواده پسند است و باز گرچه اين فيلم يک سر و گردن پايين‌تر از بهترين نتيجه همکاري پيکسار و ديزني (کمپاني هيولاها) قرار مي‌گيرد، ولي به هر حال ارزش رفتن به سينما به خصوص براي کودکان را دارد.

همچون کمپاني هيولاها، دانشگاه هيولاها نيز جذابيت خود را از دوستي غيرمعمول بين سوليوانِ گنده بک و پشمالو (با صداي جان گودمن) و مايک کوچولوي سبز يک چشم (با صداي بيلي کريستال) وام مي‌گيرد. از آنجايي که کمپاني هيولاها يک داستان سرراست و بدون پيچ و تاب را براي بيننده نقل مي‌کرد، تيم سازنده تصميم گرفت که دنباله اين داستان را بسازد. بنابراين، نسخه پيش رو، شد داستان آشنايي مايک و سوليوان که بعد از شرکت در يک مسابقه شکل ميگيرد. گرچه فيلم به هيچ وجه براي والدين خسته کننده نيست، اما مضموني کودکانه دارد و درس‌هايي درباره ارزش دوستي، همکاري، و ايمان به خود و ديگران به آنها مي‌دهد.

مايک و سوليوان براي اولين بار در محل ثبت نام برنامه «مترسک‌ها»، همديگر را ملاقات مي کنند. سوليوان که از يک خانواده برجسته و محترم مي‌آيد غرش مهيب و حضور چشمگيري در صحنه دارد منتها فاقد تکنيک بازيگري است. از سوي ديگر مايک اطلاعات خوبي درباره چگونه ترسناک بودن دارد ولي ذاتاً موجود ترسناکي نيست. اين دو با هم درگير مي شوند و در نتيجه هر دو از اين برنامه اخراج مي شوند. تنها راه برگشتشان به برنامه، تشکيل يک تيم با چهار هيولاي ديگر و برنده شدن جايزه سالانه «بازي‌هاي ترسناک» است تا از اين طريق بتوانند شايستگي خود را به مدير برنامه خانم هارداسکابل (با صداي هلن ميرن) ثابت کنند.

داستان دانشگاه هيولاها قابل پيش بيني است، با اين حال شاهد يک پيچش جالب در انتهاي فيلم هستيم که اجازه مي‌دهد فيلم حداقل 15 دقيقه بيشتر طول بکشد و فرصتي به بيننده مي‌دهد تا کمي بيشتر در پيام آن دقيق شود. براي بزرگترها حاضر جوابي مايک و سوليوان بيشتر از خود داستان فيلم جذاب است. اين دو جفت ناجوري را در فضاي کلاسيک تشکيل مي دهند و بيلي کريستال و جان گودمن به راحتي از پس نقش‌هايي که سال‌ها قبل به ايفاي آن‌ها عادت داشتند، بر مي‌آيند. و بالاخره گرچه دانشگاه هيولاها به شدت براي بينندگان کم سن و سال‌تر جذاب است، اما به هيچ وجه رويکرد يا مضموني کودکانه ندارد. در نتيجه، آن‌هايي که در هنگام کودکي از تماشاي کمپاني هيولاها لذت برده‌اند، نبايد از غافلگير شدن با ديدن دانشگاه هيولاها در دوران نوجوانيشان شرمنده شوند.

انيميشن کامپيوتري سال‌ها پيش وقتي مايه تعجب و شگفتي بسياري از بيننده‌ها شد، اوج خود را تجربه کرد. اين روزها خيلي به ندرت به جزئيات فني کارهاي انيميشني توجه مي‌کنيم چون هر انيميشني که ساخته مي‌شود از بهترين تکنيک ها استفاده مي کند. همان طور که از پيکسار انتظار مي رود دانشگاه هيولاها از کيفيت استانداردي برخوردار است، ولي مثل هميشه نتيجه استفاده از تکنيک سه بعدي در اين فيلم‌ها قطعي نيست. نسخه دو بعدي تصاويري شفاف و پر از جنب و جوش را به بيننده تقديم مي‌کند. برخي فيلم‌هاي کارتوني با تکنيک سه بعدي جذاب‌تر مي‌شوند، اما مطمئن نيستم که بشود چنين ادعايي را در مورد دانشگاه هيولاها بيان کرد.

تصميم پيکسار براي ساخت دنباله برخي از محبوب‌ترين فيلم‌هايش با شکست ماشين‌هاي دو در برآورده کردن توقعات کمي متزلزل شده است. با اين حال، موفقيت دانشگاه هيولاها مي تواند يک استثنا باشد و نبايد چندان به آن اعتماد کرد. گرچه هيولاهاي دوم نمي‌تواند داستان اسباب بازي‌هاي 2 و 3- به عنوان بهترين دنباله هاي ساخته شده توسط پيکسار- را به چالش بکشد، ولي قابليت رسيدن به بالاي جدول فيلم‌هاي خانواده پسند تابستان را دارد. انرژي و کمدي موجود در فيلم قابل توجه است و تنها نقطه ضعف فيلم، تماشاي آن با عينک‌هاي سه بعدي است.